Today, I call out to Waris Shah,
Speak from the silence of your grave!
Unfold a new chapter
From the book of love you once wrote.
Once, a lone daughter of Punjab wept,
And you turned her tears into immortal verses.
But today, countless daughters cry,
Calling your name, Waris Shah!
Rise, you who felt the pain of the broken,
Look upon your Punjab today.
Its fields lie scattered with lifeless bodies,
And the Chenab flows red with blood.
The rivers, once pure,
Now tainted with poison.
This fertile land,
Now drinks venom as its water.
Every grain of this soil
Has sprouted death and sorrow.
Every flower blooms red with blood,
And storms of grief rage through the air.
The winds, once soft,
Now whisper cries of anguish.
The flute that sang love’s melody
Hisses like a venomous snake.
The mantras of healing
Have vanished into the void.
A second wave of destruction has come,
Turning every bite of food into bitterness.
Cobras lie in their dens,
But the world is full of their sting.
Punjab’s once-vivid fields
Bear the bruises of violence and despair.
Songs of love are silenced,
The threads of harmony torn apart.
The wheels of companionship
Have stopped spinning their tales.
The banyan trees stand broken,
The pipal trees stripped of their shade.
Where once love’s flute played,
There’s now only an echoing void.
Even Ranjha’s brothers,
Have forgotten his legacy of love.
Blood rains from the heavens,
And the graves groan with sorrow.
The princesses of love,
Now weep in their tombs.
Today, Kaido lives in everyone,
Stealing love, beauty, and dignity.
Where can we find another
Waris Shah to give us hope?
Today, I call out to Waris Shah,
Speak from the silence of your grave!
Unfold a new chapter
From the book of love you once wrote.
The original poem by Amrtita Pritam
ਅਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਿਥੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ !
ਤੇ ਅਜ ਕਿਤਾਬ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ !
ਇਕ ਰੋਈ ਸੀ ਧੀ ਪਂਜਾਬ ਦੀ ਤੂਂ ਲਿਖ-ਲਿਖ ਮਾਰੇ ਵੈਣ
ਅਜ ਲਖਾਂ ਧੀਂਯਾਂ ਰੋਂਦਿਆਂ ਤੈਨੂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਹਣ
ਉਥ ਦਰਦਾਂ ਦਿਆ ਦਰਦੀਆ ਉਠ ਤਕ ਅਪਣਾ ਪਂਜਾਬ !
ਅਜ ਬੇਲੇ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਿਛੀਆਂ ਤੇ ਲਹੁ ਦੀ ਭਰੀ ਚਨਾਬ !
ਕਿਸੇ ਨੇ ਪਂਜ ਪਾਣਿਆਂ ਵਿਚ ਦਿਤੀ ਜ਼ਹਰ ਰਲਾ !
ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਾਣਿਆਂ ਧਰਤ ਨੂ ਦਿਤਾ ਪਾਣੀ ਲਾ !
ਜਿਥੇ ਵਜਦੀ ਫੁਕ ਪ੍ਯਾਰ ਦੀ ਵੇ ਓ ਵਂਝਲਿ ਗਯਿ ਗੁਆਚ
ਰਾਂਝੇ ਦੇ ਸਬ ਵੀਰ ਅਜ ਭੁਲ ਗਯੇ ਉਸਦਿ ਜਾਚ
ਧਰਤਿ ਤੇ ਲਹੂ ਵਸਿਯਾ, ਕਬਰਾਂ ਪਯਿਆਂ ਚੋਣ
ਪਰੀਤ ਦਿਯਾਂ ਸ਼ਹਜ਼ਾਦੀਆਂ ਅਜ ਵਿਚ ਮਜ਼ਾਰਾਂ ਰੋਣ
ਅਜ ਸਬ “ ਕੈਦੋਂ “ ਬਣ ਗਯੇ, ਹੁਸਨ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਚੋਰ
ਅਜ ਕਿਥੋਂ ਲਿਆਈਏ ਲਭ ਕੇ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਇਕ ਹੋਰ
ਅਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਿਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂ ਕਿਥੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿਚੋਂ ਬੋਲ !
ਤੇ ਅਜ ਕਿਤਾਬ-ਏ-ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ !
About the Translator:
Gunn Pahuja is a student of English Literature at St. Stephen’s College, Delhi.